Tag: Shoppen
Naakt door en voor dierenwelzijn
“Het 20-jarige model Bianca heeft veel opzien gebaard tijdens haar deelname aan het programma ´Next Top Model´. De Oostenrijkse versie van de modellentalentenjacht liet de dames namelijk in bont over de catwalk paraderen. Een actie waar Bianca liever niet aan mee doet. Dus trok het model haar kleding uit. “
Hoera, staande ovatie! Ophef in de mode-industrie nadat een jong model de strijd aangaat tegen het dragen van bont. Het doodslaan van zielige zeehondjes, de lieve nerts die gekweekt en koelbloedig vermoord worden zodat jij kan pronken met de nieuwe sjaal of jas.
Uiteraard zijn de producenten en de organisatie van het programma allesbehalve tevreden. Dit gaat ongeacht invloed hebben op de verkoopcijfers, wat het enige doel is van de productie ervan. De business is enkel geslaagd als hij lucratief genoeg is, ongeacht alle neveneffecten.
“Onmenselijk, vreselijk, onwaarschijnlijk.” Termen die we steeds terug zien komen als reacties op sociale media als het gaat over dierenleed, zeker wanneer deze gekweekt worden met als doel het produceren van kleding. Een zekere peer pressure in de business houdt het bont weg van Belgische en Nederlandse televisie, maar wat als dit niet het geval was. Zouden we dan massaal bont dragen van deze hulpeloze dieren die hun leven hebben moeten geven voor ons?
Ik vrees ervoor, maar de awareness is al jaar en dag aanwezig bij alle lagen in de samenleving. Alles begint bij deze awareness, hieruit kan men acties gaan ondernemen om bepaalde vooropgestelde doelen te gaan bereiken, zoals het reduceren van bont productie en het slachten van bepaalde diersoorten.
Terwijl dit allemaal vanzelfsprekend is, vraag ik me af waar het verschil ligt met mensen? Zijn we minder empathisch als het gaat om mensenleed dan om dierenleed, of zijn we ons hier gewoon niet bewust van?
We vermoorden ze niet om hun vacht, maar het bloed dat vergaan is door de productie van deze goedkope kleding mag zeker niet onderschat worden.
Is het een gebrek aan awareness is of het egoïsme die vooropsteekt dat we het ethische aspect voorbijgaan? Er bestaan voldoende documentaires en beeldmateriaal waarop te zien is hoe prijzenkloppers hun artikelen vervaardigden. We worden actief geconfronteerd met deze ermbarmelijke omstandigheden, of enkel als we er naar op zoek gaan?
Zou ons consumptiegedrag veranderen indien we actief geconfronteerd worden met de neveneffecten hiervan of zijn we koelbloedig als het gaat om mensenleed maar ethische strijders als het gaat om dierenleed?
materialistisch of snobistisch?
Het is weer zondagavond. Voor vele onder ons een afsluiter van een druk en bewogen weekend. Gisteren ook te diep in het glas gekeken of helemaal gebroken van de marathon die je eindelijk hebt gelopen in Amsterdam na maanden training?
Voor iedereen is de opvulling van die zondag verschillend maar allen willen we relaxen om ons weekend af te sluiten. Naar de ouders op de koffie, met vrienden naar de cinema, maar nadien komt de verveling. Lekker lui op de bank, televisie aan. Na drie episodes van je favoriete show ben je toe aan een break.
Na het zien van de koopzondagen twijfel je om uit die luie joggingbroek te komen en naar de stad te gaan. Maar dan bedenk je je weer dat het koud is en dat de kater toch nog de bovenhand neemt. Excuus na excuus “het is te koud, het is te druk, het is te ver”.
Misschien toch eerst maar even online kijken wat ze beschikbaar hebben, stel je voor dat je de hele trip maakt en met lege handen moet thuiskomen. Doodzonde, niet?
Na uren online niet dat ene stuk gevonden waar je van droomt, maar toch maar een paar shirts en sweaters gekocht. Na de online betaling start de nervositeit want binnen enkele dagen leveren ze je artikelen aan de deur. Gemakkelijk kan het niet, heerlijk die luxe!
Bij het inhangen van de nieuwe pronkstuks stoot je op een hele reeks shirts en sweaters waar het artikellabel nog steeds niet van verwijderd is. Vergeten items of louter hamstergedrag?
Desondanks dat je behoefte om geld uit te geven voldaan is, begin je toch te balen na enkele dagen of het geen overbodige aankoop was. Het zuurverdiende geld dat verdwenen is van je bankrekening. De wereld vergaat, jouw wereld vergaat, wat een zonde. Maar is het werkelijk onze wereld dat vergaat?
In beeld
“Low cost, high volume and incredibly high speed” – an introduction to Fast Fashion.
Shoppen tot de laatste cent!
We kennen het allemaal, steeds op zoek naar het goedkoopste item. De ideale tijd voor echte shopaholics? Uiteraard de solden waarbij men met geweld op zoek kan gaan naar dat ene bloesje van 4 euro. Geen zin in deze drukte? Geen probleem, de echte die-hards zitten op de Amerikaanse Black Friday digitaal klaar om de koopjes van hun leven te doen. Maar is dit hamstergedrag wel helemaal ethisch?
De afgelopen decennia is er heel wat veranderd in onze samenleving. De economie en de lonen fluctueren, hebben invloed op ons algemeen koopgedrag en bepalen onze positie in de huidige consumptiemaatschappij.
Prijzenkloppers als H&M, Forever21 en Primark komen steeds meer onder vuur te liggen omtrent het ethische aspect van de vervaardiging van hun artikelen. Een broek voor maar €12, een shirt voor €2.5? Voor vele onder ons dé manier om een daguitstap te maken naar één van de talrijke steden waar Primark aanwezig is. Dan is het de uitdaging om zoveel mogelijk te kopen voor een zo min mogelijke prijs. Als een muilezel over straatlopen met verschillende kartonnen zakken van Primark die allen samen nog geen €50 hebben gekost. Zijn mensen die één broek kopen van €50 onwetend of maken zij de juiste beslissing?
Stijgt anno 2015 kwantiteit uit boven kwaliteit? Wat met de goederen van deze ketens. “Ze zijn niet veel waard, maar dat maakt niet uit, dan ga ik gewoon terug en koop ik het item opnieuw”. Goed voor de portemonnee, maar zijn we ons wel bewust van de gevolgen van deze massaconsumptie? Zijn we blind of houden we ons blind voor de keerzijde van de medaille?